Dark Tourism & de true crime fascinatie
--
True crime is de laatste jaren één van de populairste genres op streamingdiensten geworden en na de HBO-reeks Chernobyl, doken massaal veel selfies op van mensen die de plek bezochten. Hoe menselijk is dat? Zeer, zo blijkt.
Wie 4u33 op overschot heeft, kan bijvoorbeeld luisteren naar de podcast Dan Carlin’s Hardcore History, in het bijzonder de aflevering over “painfotainment”. Hierin vraagt hij zich af hoe anders het is dat mensen vroeger op zondag naar gevechten tussen leeuw en mens gingen kijken en nu met popcorn op de bank naar bloederige actiefilms kijken. In principe doen we nog steeds hetzelfde, stelt hij.
Dark Tourism is het bezoeken van plekken die verbonden zijn met dood, tragedie en verderf. In eerste instantie iets waarvan ik dacht: “waarom zou ik dat bezoeken?” Tot ik het lijstje begon af te gaan en besefte dat ik er toch al veel bezocht had. Anne Frank Museum? Check! 9/11 Memorial Site? Check! Dossin Kazerne? Check!
Ik ben zelf dus echt een dark tourist. Voor ons was de link met de populariteit van true crime ook snel gelegd. Mensen houden van donkere verhalen die hun wereldbeeld opschudden. Iemand die valselijk beschuldigd wordt en in de gevangenis is beland, of de vriendelijke buurman die de moordenaar blijkt te zijn. Het zijn dingen waarbij we onze visie op mensheid en maatschappij soms moeten bijstellen en blijkbaar vinden we dat fantastisch.
Daarom vinden we het, denk ik, ook zo boeiend om dark spots te bezoeken: het daagt ons uit om iets te snappen van een tijd en mentaliteit die niet de onze zijn.
Beluister de volledige aflevering over het thema Dark Tourism onderaan.
Heel veel Anneliefs
